Portlandcement

(Ordinary Portland Cement)

Benaming voor een in 1824 gepatenteerde cementsoort; de naam portland verwijst naar de portlandsteen, een grijze kalksteen uit Dosershire, die werd gezien als de meest prestigieuze bouwsteen uit die tijd

Door portlandcementklinker te malen en er een bindtijdregelaar aan toe te voegen, ontstaat            portlandcement
Door portlandcementklinker te malen en er een bindtijdregelaar aan toe te voegen, ontstaat portlandcement

Nadere omschrijving

De Britse metselaar Joseph Aspdin patenteerde deze cementsoort, die ook zonder lucht uithardt.

Portlandcement, in de Europese betonvoorschriften aangeduid als cem I, wordt gemaakt door het malen van portlandcementklinker.

De belangrijkste grondstoffen voor portlandcement zijn mergel en/of kalksteen (CaCO3) en klei (SiO2 en Al2O3).

Daarnaast worden kleine hoeveelheden ijzerhoudende toeslag en poederkoolvliegas gebruikt. Een fijn gemalen mengsel van deze stoffen wordt verhit tot circa 1450 ºC . Het hele proces van verhitten en sinteren gebeurt in een grote draaiende oven.

Sterk vereenvoudigd is het principe gebaseerd op het branden van kalksteen: het poeder dat daarbij ontstaat levert na mengen met een beetje water weer een verhard product op:

  • CaCO(kalksteen) 1000 ºC CaO (vrije kalk + CO2)

  • CaO reageert met water: CaO +H2O Ca(OH)2

  • en vervolgens met CO2: Ca(OH)2+ CO2CaCO2+ H2O

De werkelijkheid betreffende cementchemie is gecompliceerder: portlandcementklinker bestaat uit vier hoofdbestanddelen: tricalciumsilicaat, dicalciumsilicaat, tricalciumaluminaat en tetracalciumaluminaatferriet.

Normen/aanbevelingen/literatuur

Geplaatst op ma. 15 okt. 2018Laatst aangepast op do. 6 dec. 2018