Carbonatatie

Nadere omschrijving

Met de term carbonatatie wordt het effect beschreven van de inwerking van CO₂ (koolzuurgas) op de alkalische bestanddelen in het poriewater van beton.

Koolzuurgas komt in kleine hoeveelheden (0,04 % V/V) in de lucht voor. Het gas lost in water op en vormt dan een zwak zuur.

Koolzuur uit de lucht komt alleen in contact met water in capillaire poriën aan het betonoppervlak. Koolzuur zal met in het poriewater opgeloste kalk van die poriën calciumcarbonaat (CaCO₃) vormen, een kalkverbinding die slecht oplosbaar is in water en neerslaat in de poriën. Daardoor wordt kalk aan het poriewater onttrokken waardoor de pH van het poriewater daalt tot circa 8.

De wapeningsstaaf die zich het dichtst bij het betonoppervlak bevindt, ligt in de gevarenzone voor corrosie. De neerslag van het calciumcarbonaat vernauwt de poriën en verlaagt de permeabiliteit ervan. Dit leidt ertoe dat carbonatatie langzamer gaat naarmate de poriën verder van het betonoppervlak liggen.

De verlaging van de pH in beton door carbonatatie kan er toe leiden dat de bescherming van de wapening tegen roesten (dit is het geval bij een hoge pH) niet meer is gewaarborgd.

Normen/aanbevelingen/literatuur

• Betoniek 16/24, Carbonatatie onder de loep (€)

• Betoniek 15/26, Corrosie uitvergroot (€)

• Betoniek 10/2, Onderhuids (€)

• Betoniek 6/6, Permeabiliteit (€)