Coating op beton

Nadere omschrijving

Een coating kan worden aangebracht ter bescherming of ter verfraaiing van het oppervlak, en bestaat uit: bindmiddel, pigment, vulstof, hulpstof en eventueel een reactief verdunmiddel. De meest toegepaste coatings worden gemaakt op basis van polyurethaan, epoxy en/of acrylaat.

De coating op betonoppervlakken wordt meestal in meerdere arbeidsgangen aangebracht. De laagdikte na uitharding bedraagt doorgaans circa 100 tot 200 µm (0,1 - 0,2 mm). Een coating, en dan met name de hechtlaag of primerlaag, dringt slechts in geringe mate in de ondergrond.

Coatings voor beton worden onderverdeeld naar de manier waarop de droging of uitharding plaatsvindt:

• Fysisch drogende systemen; hierbij komt de droging tot stand door verdamping van het verdunmiddel of bij een dispersie door de verdamping van het water. Dit zijn meestal ééncomponentsystemen.

• Chemisch uithardende systemen waarbij:

  • een chemische reactie plaatsvindt tussen het bindmiddel en een verharder waarbij polymerisatie (verharding) tot stand komt. Dit zijn meestal tweecomponentensystemen;
  • de reactie plaatsvindt met vocht uit de omgeving of uit het beton(zogenoemde vochtuithardende of 'moisture curing' systemen).

Indien het betonoppervlak wordt blootgesteld aan mechanische belastingen, dient een slijt- of afdichtingslaag te worden toegepast, al of niet in combinatie met een membraan.

Normen/aanbevelingen/literatuur

• NEN-EN 1504, Producten en systemen voor de bescherming en reparatie van betonconstructies

• Beoordelingsrichtlijn 3201, Uitvoeren van betonreparaties

• BRL 3201-1, Technisch repareren en beschermen van beton

• BRL 3201-2, Constructief repareren en versterken van beton

• Betoniek 11/4, Coatings op beton

• Website VBR, Informatie over betonreparatie en -onderhoud